Standard Kota Syberyjskiego i Neva Masquerade

Hodowla kotów rasowych to nieustający samorozwój

Większość ludzi nie zdaje sobie sprawy z faktu, że prawdziwi hodowcy nieustannie pogłębiają swoją wiedzę. Korzystają nie tylko z darmowych narzędzi i książek, ale także obecni są na różnego rodzaju płatnych kursach i wykładach. To na nich mają okazję wysłuchać specjalistów z dziedziny weterynarii, behawiorystki zwierząt czy dietetyki kotów.

Początek historii każdej hodowli zaczyna się od wyboru odpowiedniej rasy. A tych jest naprawdę wiele- koty półdługowłose, krótkowłose, niebieskookie, zielonookie itp. Poszczególne rasy kotów różnią się także samym charakterem. To z kolei wymaga znajomości nie tylko w zakresie samego ich charakteru, ale także wzorca rasy. Każdy hodowca wyznacza sobie na początku swojej drogi cel hodowlany, do którego dąży. Mogą być one naprawdę różne. Mają jednak jeden element wspólny- każdy z nich wymaga znajomości wzorca rasy. W końcu jak można coś ulepszyć nie znając jego podstaw? W dzisiejszym poście spróbuję przybliżyć Ci wzorzec idealnego kota syberyjskiego i neva masquerade.

Wzorzec rasy kota syberyjskiego i neva masquerade

W jeszcze prostszy sposób można powiedzieć, że hodowla kotów rasowych sprowadza się do realizacji założonego celu hodowlanego. Takim planem może być np. praca nad masywniejszą budową ciała kota, poprawa koloru oka czy zmniejszenie wielkości ucha. I choć może brzmieć to naprawdę dziwnie to w rzeczywistości sprowadza się to do odpowiedniego doboru kocich partnerów, którzy posiadają pożądane cechy. To kolejna odpowiedzialność jaką hodowcy biorą na swoje barki- rozmnażane koty nie powinny stanowić przypadkowej krzyżówki. Warto również podkreślić, że powinny one być dobre w typie rasy (nieraz ich wygląd wcale nie równa się typowi wystawowemu, ale i tak się zdarza), ale także być wolne od wszelkich chorób (w tym tych przenoszonych genetycznie). Dodatkowo znajomość kocich rodowodów powinna także być brana pod uwagę.

Kot syberyjski i neva masquerade- koty półdługowłose

Koty rasy syberyjskiej i neva masquerade zaliczane są do kategorii II czyli kotów półdługowłosych. Obecnie znajdziesz w niej również:

• ACL- amerykański curl długowłosy
• ACS- amerykański curl krótkowłosy
• LPL- LaPerm długowłosy
• LPS- Laperm krótkowłosy
• MCO- Maine Coon
• NEM- Neva Masquerade
• NFO- Norweski Leśny
• SIB- Kot syberyjski
• TUA- Turecka Angora

To właśnie oni są naszymi głównymi konkurentami w panelach nominacyjnych na kocich wystawach.

Główne cechy rasy syberyjskiej i neva masquerade

Historia powstania rasy nierozerwalnie wiąże się z pojawieniem się pierwszych standardów kotów syberyjskich i neva masquerade. I choć najważniejsze cechy ulegały zmianie wraz z biegiem czasu, to dały one początek wzorcowi dzisiejszego kota syberyjskiego: inaczej wyglądający profil kota, inny kształt oka a nawet inne proporcje ciała.

Pierwsze standardy rasy syberyjskiej i neva masquerade

Pierwsze standardy rasy syberyjskiej i neva masquerade zostały zaproponowane przez klub „Kotofei”  (O.S. Mironova, I.J. Katser, etc.). Kot Roman (urodzony w 1987 roku) to pierwszy oficjalny przedstawiciel rasy kotów syberyjskich zarejestrowany w tym klubie. To właśnie on posłużył jako prototyp początkowych standardów rasy. Przede wszystkim charakteryzował go bardzo mocny kościec, zbita sylwetka, pełna i zaokrąglona kufa, owalne uszy o szerokim rozstawie. Sam kształt głowy również został określony jako zaokrąglony.

W następnych latach wzorzec idealnego kota syberyjskiego ulegał lekkiej modyfikacji jednak większość cech pozostawała bez zmian. W roku 1990 uzupełniono go dodatkowo o grupy kolorystyczne, jednak wówczas nie były one tożsame z obecnie nam znanymi.

Drugim protoplastem kotów syberyjskich był Mars (kolor: blue tabby point with white). On również należał do klubu „Kotofei”. Do dnia dzisiejszego Mars i jego syn Nelson odnajdywani są w ogromnej większości rodowodów kotów syberyjskich.

Uznanie rasy syberyjskiej oraz neva masquerade

16 września 1989 roku na wniosek hodowców złożono dokumenty o uznanie rasy syberyjskiej do SFF (Soviet Felinology Federation). Oficjalnie rasa syberyjska została zaakceptowana dnia 6 sierpnia 1990. Neva Masquerade jako odmiana kolorystyczna kota syberyjskiego także została wówczas oficjalnie dopuszczona.

Z czasem rasa ta została rozpowszechniona zarówno w Europie, jaki i w Stanach Zjednoczonych. Uważano jednak, że wypracowane standardy tej rasy nadal wymagają zmiany. Kot syberyjski w opinii niektórych zbyt mocno przypominał kota rasy Maine Coon lub Norweskiego Leśnego w słabym typie. Zarzucano im bardzo zbliżoną strukturę futra, podobne proporcje oraz długość ogona. To wszystko spowodowało, że w 1991 roku po raz kolejny dokonano zmian w ich modelu.

Pierwsze standardy kota syberyjskiego

Nowe standardy powinny podkreślać różnice w budowie pomiędzy pozostałymi rasami kategorii drugiej. Standard kotów syberyjskich wymagał przede wszystkim pokazania odmienności w kształcie głowy pomiędzy nimi. Kości policzkowe syberyjczyków są szerokie, ale wąskie, połączone z łagodną linią zaokrąglonej kufy. Po raz pierwszy cechy te zostały opisane w magazynie Leningrad / Saint-Petersburg i włączone do normy przez PFS (I. A. Okulov, E. J. Dmitrieva) w 1991 roku. Wkrótce później ukazały się także w standardzie WCC.

Do dnia dzisiejszego bez większych zmian obowiązuje kształt głowy w formie trapezu. Co do samej długości ogona najbardziej optymalna jest średnia (medium) długość ogona (ogon sięga do łopatek).

Dzisiejszy standard kota syberyjskiego

Łuk kości policzkowej dla kota syberyjskiego rozciąga się od zewnętrznej części ucha. Odległość pomiędzy kłami w przypadku kota syberyjskiego jest duża i tworzą one niemal prostą linię. Dzięki temu jego kufa wydaje się bardziej zaokrąglona i pełniejsza. Jako wadę uznaje się, gdy łuk pomiędzy nimi jest zaokrąglony.

Kot syberyjski dobry w typie ma niską czaszkę z idealnie zaokrąglonym czołem. Zaczyna się ono od płaskiej czaszki i ciągnie się aż do linii nosa.

Struktura sierści kota syberyjskiego powinna mieć dobrze rozwiniętą wierzchnią warstwę okrywy włosowej ze słabo rozwiniętym podszerstkiem (nie wskazane jest, aby podszerstek był zbyt bardzo rozwinięty). Koty syberyjskie powinny mieć oczy w kształcie owalnym. Czasami mówi się także o kształcie migdału. Same uszy nie powinny być pionowe. Ich początek powinien stanowić 1/3 „długości” oka. Uszy powinny być małe. Im niżej osadzone tym lepiej.

Okrywa wierzchnia kota syberyjskiego

Tak jak już wspomniałam kot syberyjski jest rasą o szerokiej kufie. Same wibrysy syberyjczyków również są zaokrąglone.

Przyjmuje się, że jego futro nie wykazuje większych skłonności do kołtunienia się. W dotyku jest ono lekko szorstkie. Nie powinno być aksamitnie delikatne i miękkie. To kolejna strata punktów podczas oceny sędziowskiej na wystawie. Sam wzór oraz kolor futra powinien być wyraźny. Nie bez znaczenia jest także kontrast pomiędzy znaczeniami w przypadku nevy.

Oko u nevy masquerady- standard rasy

W przypadku nev coraz ważniejszy staje się także kolor i intensywność samego oka u przedstawicieli tej rasy. Powinny one być wyraźnie niebieskie. Są również hodowle, które obecnie pracują nad poprawą koloru oka, aby uzyskać jak najbardziej granatowe oko.

Oczy powinny być duże (jednak nie okrągłe) i szeroko rozstawione.

Standard kota syberyjskiego- podsumowanie

W rzeczywistości jednak dużo zależy od indywidualnego podejścia sędziego. Ta sama część wyglądu zewnętrznego na jednej wystawie może potraktowana być jako zaleta, zaś na drugiej jako wada. Nierzadko również określenie chociażby samego koloru u syberyjczyka czy nevy przysparza lekki problem. Można się o tym przekonać każdorazowo podczas kocich wystaw.

Co więcej nie każdy kot w typie wystawowym jest kotem w typie hodowlanym. Nie zawsze te dwa podejścia idą ze sobą w parze. Dużo zależy od samego planu hodowlanego danego hodowcy.

W naszej pracy hodowlanej stawiamy obecnie na poprawę koloru oka naszych nev. Mamy w planach wprowadzenie również linii kotów syberyjskich. Mam nadzieje, że już w najbliższym czasie uda nam się to osiągnąć.

Bibliografia

https://pawpeds.com/pawacademy/general/siberiancat/